A avoa catarina

Érase unha vez no universo a Lùa que era a avoa das esterliñas e se chamaba Catarina. As esterlinas sempre lle pedian que lle contase un conto pola noite, a avoa non lle quedaba mais remedio que contarllo. Un dìa a avoa enfermou e as esterliñas preocupadas con afecto dicíronlle: Non nos importa que os contos sexan fermosos ou feos só importa o agarimo que che temos. Avoa empezou a chorar. - Avoa, non che gustou a dedicatoria? -Non fai falta que chores, a cambiaremos. -Avoa: non é que non me gustáse, encantoume, só choro de orgullo e emoción. A avoa con esa dedicatoria púxose ben e agora no canto de contarlle contos ás esterliñas,as esterliñas cóntanllos a ela. Por: Marta Tacón López