O poema da sardiña

Na nosa cociña vive unha sardiña Saltou da lata e encontrou unha pataca Asamos a sardiña con espiña Taba boa e as patacas foron vela No seu enterro houbo ferro Estaba o alcalde pintado de carne Unha mandarin a levaba a sardiña non faltou a leituga acompañada da peituga Tampoucos ascebolas que taban lloronas As berenxenas que estaban moi feas JAVIER PARÍS ROJO